آنانکه محیط فضل و آداب شدند
در جمع کمال شمع اصحاب شدند
ره زین شب تاریک نبردند برون
گفتند فسانه‌ای و در خواب شدند
دوست خوب و نازنینم خیام
پ.ن: امروز چند بار تلاش کردم، نوشتن درباره‌ی میزگردهای همایش را ادامه دهم، نوشتنم نیامد. هر بار که خواستم بنویسم همین شعر خیام یادم آمد و دیگر هیچ...
No comments:
Post a Comment