۱۷ مهر ۹۳همایش بین‌المللی فلسفه‌ی تعلیم  و تربیت در عمل

هفدهم مهر ۹۳

ادامه‌ی میزگردها

میزگرد دوم که به نظرم آرام و منطقی پیش رفت

بعد از میزگردی که اول صبح برگزار شد و شرحش را اینجا نوشتم، میزگردی را شرکت کردم که آقای پارک هم در آن حضور داشت وقتی از افراد گروه خواسته شد یک جمله از نتیجه‌ی مقاله‌ی خود را بگویند و نوشته شد. یکی از استادهای محترم که دیرتر رسیده بودند به محض اینکه رسیدند نگاهی به جمله‌ها انداختند و حدود یکربع درباره‌ی رشته و بحث‌های خودشان صحبت کردند به نظرم فضای آشفته‌ای شده بود. تنها ایرادی که بارها تکرار کردم و باز هم می‌گویم همین است که اگر قرار بوده است با این میزگردها نحوه‌ی اجرا و اهداف p4c در یک محدوده‌ی زمانی خاص شناسانده شود با نبود یک تسهیل‌گر از این هدف مهم دور می‌شدند. از یک جایی به بعد آقای قائدی به این میزگرد پیوستند و کمی بحث‌ها را سروسامان دادند. بعد هم وقت نماز و نهار شد. بعد از این زمان میزگردی شرکت کردم که به نظر می‌رسید آرام‌تر از میزگرد‌های صبح بود من کمی دیر رسیدم و خیلی در جریان بحث‌ها نبودم، برای همین کمی از آرامش را ربط دادم به آبی بودنِ همه چیز در سالن، کمی که گذشت نکته را دریافتم، آقای قائدی تسیل‌گر این میز گرد بودند برای همین استدلال‌ها، مخالفت‌ها و موافقت‌ها و گوش دادن و ندادن‌ها به درستی چک می‌شد. به نظرم همه چیز آرام و منطقی پیش می‌رفت و این اتفاقی بود که می‌توانست در همه‌ی میزگردها بیفتد. در کل تجربه‌ای بزرگ بود که از هیچ نکته‌ی خوب و بد آن نمی‌توان چشم پوشی کرد و همه‌ی آنها را می‌توان در همایش‌های بعدی به کار برد و اصلاح کرد. حتی میزگردهایی هم که به نظر من آشفته بود در اوج آشفتگی، پر از خلاقیت بود و طرحی نو در انداخته بود شاید در ایران تنها همایشی بود که هیچ کس چرت نمی‌زد و گزارشگران خبر بیست و سی که گهگاه از آدم‌های خواب همایش‌ها فیلم می‌گیرند و ترانه‌ی گنجشک لالا را بر روی تصاویر می‌گذارند می‌توانستند بیایند و نشان دهند که چه طور وقتی ذهن و فکر همه‌ی شرکت کنندگان را درگیر بحث می‌کنی همه بیداراند و البته هیجان زده، این اتفاق کمی نیست.