روز اول همایش بین‌المللی فلسفه‌‌‌ی تعلیم و تربیت در عمل، ۱۶ مهر ۹۳

صحبت‌های جین‌ وان ‌پارک استاد دانشگاه ملّی کره

جین وان پارک، ۱۶ مهر ۹۳

من از کره‌ جنوبی می‌آیم و خیلی خیلی خوشحالم که به این کنفراس دعوت شده‌ام،پانزده ساعت در راه بودم تا به اینجا رسیدم، متاسفانه وقت کمی دارم، فقط بیست دقیقه، آنچه می‌خواهم بگویم درباره‌ی این است که تفکر چیست؟ و داوری چیست؟ عنوان ‌‌فلسفه‌ی تعلیم و تربیت در عمل است. می‌خواهم بگویم تفکر عمل نیست اما داوری عمل است. داوری محصول تفکر است. می‌توانیم بگوییم اینها را با هم اشتباه می‌گیرند. روشن‌تر بگویم، در سال ۲۰۰۰ یک اتفاق بزرگ در فلسفه رخ داده است ۲۰ تا از بهترین‌های کشورهای جهان، برنامه‌ی درسی‌شان را عوض کردند که از عینی‌گرایی به ساختارگرایی منجر شد. چیزی که ما الان دنبال می‌کنیم چطور فلسفه‌ی دانشگاه‌ها را به فلسفه در عمل تبدیل کنیم. به پست ‌مدرن هم ربط دارد، درواقع، اتفاقی که افتاده است تغییر در پارادایم است. دو سال پیش همایشی در کره داشتیم در آن کنفرانس با مهرمحمدی درباره‌ی آموزش علوم و اخلاق صحبت کردیم. بعد از کلی گفت‌وگو به این نتیجه رسیدیم که این تغییر آسان نیست. من نمی‌دانم برنامه‌ی درسی ایران تغییر کرده است یا نه؟ فرایند انتقال از فلسفه‌ی دانشگاهی به فلسفه در عمل را با همین دو واژه توضیح می‌دهم. خیلی از کشورها به دانش و تفکر توجه می‌کنند. در کره هم این اتفاق افتاده است. آنها به اهمیت داوری پی نبرده‌اند. بیست سال پیش در کنفرانسی شرکت کردم که عنوانش این بود : آیا آسیایی‌ها هم می‌توانند فکر کنند؟ یک استادی از هاروارد گفت آسیایی‌ها قدرت استدلال ندارند به همین دلیل آنها نمی‌توانند در علوم و ریاضیات پیشرفت کنند. بااین‌حال، امسال در ریاضی خانمی ایرانی جایزه‌ای را برد که شبیه نوبل است و یک ژاپنی هم نوبل فیزیک را برد. پس می‌توانیم بگوییم آسیایی‌ها هم می‌توانند فکر کنند. بردن جایزه مهم نیست، ما در فرایند تفکر هستیم. تفاوت شیوه‌ی تفکر است نه عقب‌ماندگی، ما تفکر را در هنر داریم در فرش ایرانی و خیلی از هنرهای دیگر، مثل موسیقی، رقص، بر اساس عقل نیست، تفکر زیبایی شناسی است، تفکری پویا است. تفکر زیبایی شناسی را می‌توانیم داوری بدانیم. کسی که بالرین است یا فرش می‌بافد یک هارمونی ایجاد کرده است. یک نقاشی زیبا هارمونی دارد. ریاضی و علم یک بعدی است. ما می‌توانیم بگوییم گذر برنامه‌ی درسی از مدرن به پست‌مدرن گذر از ریاضی به هنر است و تفکر یک هنر است و هر کدام از این پارادایم‌ها یگانگی خودش را دارد. البته اگر تفاوت‌هایی هست می‌شود بین‌شان هارمونی برقرار کرد. تفکر شرق آسیا هارمونی بین تفاوت‌هاست. لیپمن که جور دیگری فکر می‌کرد و بعد تغییر کرد و منطق ابزاری برای او بود و ابزارهای دیگری هم به آن اضافه کرد که احساسات و عواطف بود و کلی ابزارهای میانجی که اینها را به هم وصل می‌کرد که سیستم او یک سیستم چندگانه بود و داوری محصول یک سیستم چندگانه است و همه‌ي اینها مراحلی هستند که داوری خوب می‌کنیم. در هر کدام از این مرحله‌ها فلسفه نقش خودش را ایفا کند و پست مدرنیزم و پراگماتیسم و همه برای یک داوری خوب با هم کار می‌‌کنند. نتیجه اینکه اگر می‌خواهید معلم خوبی باشید باید از ابزارهایی برای داوری بهتر استفاده کنید.