برای بعضی از دست‌دادن‌ها، نمی‌شود تسلیت گفت، البته ما می‌گوییم چون رسم است و چون  زبانمان بیشتر از این را بلد نیست. زبان‌مان خیلی محدود‌تر از بزرگیِ اتفاق است. ما فقط می‌توانیم بگوییم: خدا به شما صبر بدهد، بقای عمر بازماندگان، تسلیت، هر چه که خاک اوست عمر شما باشد و.... اما همه‌ هم می‌دانیم از دست دادن نزدیکانی چون پدر و مادر و عزیزانی که دوستشان داریم، برای همیشه ما را عزادار و پراز حسرت می‌کند، هر چند که ما پس از مدتی به روال عادی زندگی برمی‌گردیم اما هیچ تسلیتی، تسلای دلی نیست و نخواهد بود که مادر و پدر خود را از دست داده است. در این چند روز پایان سال برای کسانی که تازه از دنیا رفته‌اند  و همه‌ی پدر و مادر‌های مهربانی که پیش از این آرام گرفته‌اند، طلب مغفرت و آمرزش می‌کنم و برای همه‌ی بچه‌های نا آرام و دلتنگ‌شان  از خدا آرامش می‌خواهم.

۲۶ اسفند ۹۳ سه‌شنبه