حال من مثل جوان‌های دبیرستانی‌ است

رشته‌ام سخت‌ترین تجربه‌ی انسانی است

 گوشه‌ی چشم تو یک پا و دو دستم بالاست

عشق در مدرسه‌مان وسوسه‌ای شیطانی است

من عقب ماندم از این درس که انسان همه است

حس نسبت به توام مرحله‌ی جبرانی است

زنگ ورزش که کنارت بدوم کوتاه است

زنگ دینی که تو پرهیز کنی طولانی است

ادبیات غزل‌های من از شیراز است

حکمت هندسه‌ی چشم شما یونانی است

تخت جمشید که زیبایی تو در آن نیست

زنگ تاریخ فلاکت‌زده‌ی ایرانی است

جبر سخت است و نمی‌فهمم و بیزارم از آن 

زنگ ما می‌خورد و مرحله‌ی پایانی است

امتحانی نگرفتی تو و مردود شدم

اینهمه فاصله تعطیلی تابستانی است

علیرضا دهقانیان

سه شنبه ۱۶ دی ۹۳