سر دو راهی‌ام و بین ماه و خورشیدم...
برای دوست خوبم
به اندازه‌ی ماه که برای خورشید غریبه است، برایت غریبه‌ام، غریبه و ناشناس، بی‌نام و بی‌نشان چیزی شبیه هیچ‌کس، به اندازه‌ی ماه برای خورشید...هیچ‌کس‌ام! خورشید هیچ‌وقت ماه را به جا نمی‌آورد، هیچ‌وقت به او نمی‌گوید ببخشید! چقدر چهره‌ی شما آشناست، من شما را پیش از این جایی ندیده‌ام؟
من هم نمی‌دانم اما می‌گویند ماه و خورشید هم با همه‌ی بیگانگی سالی یک بار رو‌به‌روی هم می‌نشینند و می‌ایستند و با هم یکی می‌شوند، تو می‌دانی اسم این اتفاق چیست؟
آبان ۹۳
2 comments:
مصرع بالای عکس از علیرضا بدیعی است که در فرصتی دیگر شعر کامل آن را خواهم گذاشت. شعری دوست داشتنی است اگرچه غمگین
مصرع بالای عکس از علیرضا بدیعی است که در فرصتی دیگر شعر کامل آن را خواهم گذاشت. شعری دوست داشتنی است اگرچه غمگین
Post a Comment