بعضی آدم ها را فقط باید بشنوی و با آنها بخندی و حالشان را بپرسی  اما ازایشان عبور کنی جای ماندن و اعتماد کردن و تکیه کردن ‌ندارند اما (بچه‌ی آقای برادر تو بغلم نشسته است نمی‌ذاره تمرکز کنم سعی می‌کنم درست بنویسم ) نمی‌توانی نادیده‌شان بگیری دوستشان داری یعنی اگر در زندگیت نباشند یک بخش بزرگی از نحوه‌ی بودن‌ات  را از دست می‌دهی نحوه‌ای که یادت می‌آورد باید با آدم‌هایی هم که افقشان با تو یکی نیست همان‌گونه‌ای باشی که با آدم‌های هم‌فکرت. این نوع رفت‌و‌آمدها خودخواهی‌هایت را ذوب می‌کند شادت می‌کند و به خودت نشان می‌دهد مرزهای دیگر‌خواهی‌ات تا کجاها کشیده شده است. امروز با چنین جمعی بودم و به معنای دقیق کلمه لذت بردم.