۲۳ اردیبهشت ۹۴، چهرشنبه

کنار هم قرار گرفتنِ چای و سوفیا خیلی به وجدم آورد. برای فروشنده توضیح دادم که اسم وبلاگم سوفیاست و اجازه گرفتم که عکس بیندازم اما توضیح ندادم که بارها خدا را برای آفریدن چای شکر کردم. اول فکر کرد عکس را برای، به اصطلاح، سر در وبلاگم می‌خواهم اما توضیح دادم که اینگونه نیست. 

پ.ن: لذت بردن از نوشیدنِ چای به معنایِ زیاد چای خوردن نیست. یعنی درست زمان‌هایی چای می‌خوری که نیاز داری، مثل زمانی که تازه از خواب بیدار شده‌ای، مثل وقتی که تازه از راه رسیده‌ای، مثل وقتی که کلی خوشمزه‌های شیرین دور و برت است و فقط با چای می‌چسبد. مثل وقتی که داری با عزیزی گپ می‌زنی و می‌گویی و می‌شنوی و همه‌ی عالم را یک بعد از ظهر طوری طبقه‌بندی می‌کنی که خودت هم باورت می‌شود همه چیز در جای خودش است که واقعا نیست. نتیجه‌ی هر کدام از این چای نوشیدن‌ها تفاوت دارد. رفع خستگی و تشنگی همراه با لذتی وصف ناشدنی یکی از نتایج‌اش است.