اجازه بدهید بهتون بگم که سخت‌ترین و جانکاه‌تر از مردن با موشک‌های اسرائیل چیه؟ سخت‌تر اینِ که تلفن زنگ بزنه، تلفن‌های اتوماتیک ارتش اسرائیل باشه که ازتون می‌خواد خونه و زندگیتون را ترک کنید، چون در ده دقیقه بمباران می‌شه! تصور کنید! ده دقیقه! و بعد همه‌ی تاریخچه‌ی زندگی شما روی زمین پاک شود! هدایایی که گرفتی، عکس بستگان، و بچه‌ها (مرده یا زنده)... دلبستگی‌هات... صندلیت! کتاب‌هات، مجموعه شعری که تازه خوندی... نامه خواهر تبعیدیت، یادگاری عشق‌ات، بوی تخت، یاسمین‌هایی که از پنجره‌ی اتاقت آویزون هستن، گیره‌ی موهای دخترت، لباس‌‌ها، سجاده، طلاهای زنت، پس‌اندازت... تصور کن! همه‌ی اینها به آنی از جلوی چشمت می‌گذره! بعد می‌ری سراغ جعبه‌ی فلزی کهنه‌ای که توش شناسنامه‌ات را گذاشتی و از خونه‌ات می‌ری که هزار بار بمیری و زنده شی یا تصمیم می‌گیری که بمونی و یک بار برای همیشه بمیری.

متن از آن‌ماری یاسر، فیلم‌ساز فلسطینی، برگردان علی همدانی