کلاس‌های فلسفه برای کودکان، این ویژگی را دارد که پویاست، کسالت کلاس‌های درس را ندارد و پر از خلاقیت است. کلاس‌هایی غیر قابل پیش‌بینی، به این معنا که نمی‌دانی با پرسش‌هایی که بچه‌ها سر کلاس مطرح می‌کنند قرار است گفتاشنودها، بحث‌ها و استدلال‌ها به کدام سمت برود. صبح شکسته بسته دلت می‌خواد بچه‌ها درباره‌ی مفهوم انصاف بحث کنند اما  از کلاسی بیرون می‌آیی که تمام مدت درباره‌ی دروغ بحث کرده‌اند. من این پویایی و خلاقیت را دوست دارم، اینکه در تمام مدت کلاس هوشیاری و باید گوش‌ات  به حرف‌های دیگران بدهکار باشد. 

پ.ن: من هنوز تجربه‌ی حتی اداره‌ی یک کلاس فلسفه برای کودکان را هم نداشته‌ام . اینها را با تجربه‌ی نداشته‌ام نوشته‌ام. یک حسی به من می‌گوید حتما همین طور است.