راز این عکس چیه؟

این عکس پروفایل وایبرم هم هست و من بعد از اینکه دیشب برای اولین بار با وحیده درباره‌اش صحبت کردم امشب نظر چند نفر را پرسیدم.

من: نظرت درباره‌ی عکس پروفایلم چیه؟

ریحانه: فائزه چون نظر خواستی می‌گم.

من: بگو

ریحانه: ناراحت نشی؟

من: نه

ریحانه: هم زاویه‌ای که نگاه می‌کنی خوب نیست، هم تو موهات سه تا خط سفیده که مشخص نیست انگشتاته یا موهات اینطوریه، چون معمولا عکس پروفایلم همه با دقت نگاه می‌کنند. گفتم ببخشیدا ولی در کل عکس قشنگیه.

من: نه خواهش می‌کنم دوست واقعی یعنی همین. به نظرت کجا انداختم؟

ریحانه: به نظرم تو یه نگارخانه نقاشی. تو رو خدا ناراحت نشی بگی چه رکه. من خودم از عکست تو وبلاگت خیلی خوشم می‌اومد.

من: نه بابا چرا ناراحت شم برام مهم بود که پرسیدم.

من: سلام ضحی نظرت درباره عکس پروفایلم چیه؟

ضحی: سلام خیلی باحاله ولی یک کم تاره به نظر من.

من: به نظرت کجا انداختم؟

ضحی: تو دستشویی یا حموم

من: شکلک خنده

ضحی: کجاست؟

من: بعدا بهت می‌گم. نظر دیگه‌‌ای نداری؟

ضحی: نه

من: ممنون که نظر دادی

من:سلام نظرت درباره عکس پروفایلم چیه؟

فاطمه: خیلی تاره درست مشخص نیست.

من: در کل

فاطمه: عکس خودته؟

من: تو چی فکر می‌کنی؟

فاطمه: به نظر خودت می‌یای! فضا تاریکه یه جا پر نور عکس بنداز چشمام درست ببینت.

من: مرسی از نظرت

فاطمه: عکسائی که عروسی داداشات انداختی بذار بابا!!!!!!دلمون باز شه

من: آخه همه کسانی که شمارم و دارند فامیل نیستند که اون عکس‌ها را بذارم باید همین جوری تار و نامفهوم بذارم.

فاطمه: در کل ژستت قشنگه

من: ممنون از لطفتت

من: نظرت درباره عکس پروفایلم چیه؟

نیلوفر: سلام این عکس کیه؟

من: منم دیگه

نیلوفر: هنرمندانه و پر از احساس تناهی و تفکر. درست گفتم؟

من: مرسی از نظرت. به نظرت کجا انداختم؟

نیلوفر: داری طراحی می‌کنی.

من: ممنون ببخشید این موقع شب مزاحم شدم.

من: نظرت درباره عکس پروفایلم چیه؟

بنفشه: خودتی؟؟؟

من: تو چی فکر می‌کنی؟

بنفشه: یا نیستی یا دماغ و بلایی سرش آوردی، البته عکس‌ات اصلا واضح نیست.

من: در کل چه حسی برات داره؟

بنفشه: وا چه مرگته! عکس دیگه! حالا اگه نمی‌میری جواب بده خودتی؟ کاری کردی با خودت؟ گمشو بابا معلومه تابلو خودت نیستی

من: چرا می‌زنی؟ قبول داری اون قدر شبیه هست که تردید کنی منم یا نه!

بنفشه: آره

من: مرسی

بنفشه: کوفت برش دارررررررررررررر. هر چی هست ترسناکه

این عکس راز ندارد من نیستم عکس یک بازیگر در یک سریال آمریکایی است به نام sopranos اولین بار که این عکس را دیدم هری دلم ریخت از بس که من بود منظورم حتی شباهت ظاهری نیست چیزی بیش از ظاهرش حس‌اش ژست‌اش سمت نگاهش و خلاصه همه حال و هوایش. توی عکس یک شباهتی دارد به من وقت‌هایی که غمگینم به من وقت‌هایی که تنهایم به من وقت‌هایی که ناامیدم و حتی زمانی که  هیچ حس بدی ندارم فقط ژست یک عکس معمولی را می‌گیرم. تک‌تک اجزای چهره‌اش را که نگاه می‌کنم شبیه‌ام نیست اما در کل آن‌قدر شباهت دارد که وقتی دیشب برای اولین بار با وحیده درباره‌اش صحبت کردم تعجب کرد که من نیستم و من هیچ وقت چنین عکسی نداشته‌ام. تمام این سال‌هایی که عکس پروفایل وبلاگم بود هیچ وقت درباره‌اش هیچی نگفتم تا دیشب که بحث‌اش را با وحیده در انداختم هیچ کس هم چیزی نپرسید. اولین بار که در وبلاگم گذاشتم با اینکه من نبودم خجالت کشیدم یک ساعت بعد برداشتم بعد از چند وقت دوباره گذاشتم گاهی وقت‌ها همین جوری چند دقیقه نگاهش می‌کنم خیلی سعی کردم عکس‌های دیگری هم از او پیدا کنم ببینم همه جا این‌قدر شبیه من است یا فقط در این ژست خاص، پیدا نکردم... با این نظرسنجی فهمیدم فقط این حس خودم نیست حتی کسانی هم که موافق‌اند شبیه من نیست با قاطعیت نمی‌گویند با تردید می‌پرسند خودتی؟

پی‌‌نوشت: ریحانه جواب فلسفی‌ات را گرفتی؟