کتاب «درسهایی کوچک در باب مقولاتی بزرگ» اثر کولافسکی و برگردان روشن وزیری را سال ۸۱ خریدم همان زمان خواندم و گذاشتم کنار. چند وقت پیش، پسِ ذهنم این بود که درباره‌ي «شهرت» مطلب‌اش جالب بود اما جزئیاتش دقیق یادم نبود و اینکه چه چیزهایی را مطرح کرده بود می‌خواستم اینجا بگذارم گفتم شاید آدم‌های تمام مشهور، نیمه مشهور، یک کم مشهور، و کم مشهوری که من را می‌شناسند و رفت‌وآمد خانوادگی داریم  و نداریم شاید به خودشان بگیرند و از دستم دلگیر شوند برای همین منصرف شدم. دیشب دوباره پس از سال‌ها نگاهی به فهرست‌اش انداختم. «در باب خنده»‌اش نظرم را جلب کرد وقتی خواندم دیدم چقدر با مطلبی که با عنوان وحیده چند روز پیش نوشتم همخوانی دارد. در پاراگراف اول این نوشته آمده است که «خندیدن و شوخ‌طبعی دو استعداد متفاوت‌‌اند. خندیدن ویژگی همگانی و بارز انسان است. و این امری است که قدما نیز به آن آگاهی داشتند. رابله هم در این زمینه مطلب نوشته است. حال آنکه شوخ‌طبعی صفتی است نادر، زیرا مستلزم دستیابی انسان به هنر فاصله گرفتن از خویشتن خویش است، فاصله گرفتنِ آمیخته با تمسخر. هر کس می‌تواند لطیفه‌های شنیده شده را بازگوید یا از ناکامی دیگران قهقه سر دهد، اما فقط معدودی شهامت به خود خندیدن را دارند، این کاری است که هم هوش و فراست می‌طلبد و هم نوعی انضباط عاطفی، چنان که به ازای هر پنجاه نفر آدم پرافاده و اخمو فقط یک آدم شوخ‌طبع می‌بینیم، کسی که نه تنها، مانند بقیه، خندیدن، بلکه به خود خندیدن را هم بلد است.» (لشککولاکوفسکی، ۱۳۷۹ :۲۸ )

عنوان‌های دیگری که ، به‌جز شهرت و خنده،  در این دو کتاب کوچک به آن پرداخته شده است عبارتند از: قدرت، برابری، تزویر، تساهل، سفر، فضیلت، مسولیت جمعی، خیانت بزرگ، خشونت، آزادی، تجمل، ملالت، خداوند، احترام به طبیعت، قدیسان، تروریسم، میل جنسی، جوانی، بطالت، وجدان، مجازات اعدام، قالب‌واره‌‌های ملی، مسؤولیت،رنج زندگی.

این دو کتاب را طرح نو چاپ کرده ‌است دفتر اول آن ۱۳۷۷و دفتر دوم در سال۱۳۷۹چاپ شده است.