ورزش را با بدنسازی شروع
کردم به قول روزنامه نگارها ورودم به مطلب خوب نبود اما در آن سال ها و آن روزها
تنها ورزش مرسوم برای تناسب و سلامتی و این حرف ها بدنسازی بود الان که فکرش را می
کنم شبیه اعتراف گرفتن بود وارد باشگاه که می شدی اولین چیزی که مربی می خواست
مثلا ده دور دور زمین بسکتبال بدوی من هنوز هم اگر در یک دوهمگانی شرکت کنم نفر
آخر می شوم اما می دویدم بعد باید مثلا پنجاه عدد دراز و نشست می رفتی یک نفر باید
محکم پاهایت را می گرفت و باید کاملا از جا بلند می شدی و رخ به رخ با کسی که پایت
را گرفته بود وگرنه حرکتت شمرده نمی شد معمولا در بهترین حالت بیست تا می رفتم بعد
حرکات دیگری مثل طناب زدن و پروانه و بارفیکس که همه ی اینها با هم یک ساعت را پر می کرد
بعد از مدتی کم کم در باشگاه گوشه و کنار صحبت
از ورزشی به نام ایروبیک شد تعریف و تمجید از ورزشی شاد که تازه وارد باشگاه شده
بود در دوره ای که این قدر مرسوم نبود در باشگاه ها حرکات موزون تدریس کنند ورزشی
این همه شاد معجزه بود وقتی می رفتی باشگاه ثبت نام کنی می پرسیدند بدنسازی یا
ایروبیک؟ اما کم کم بدنسازی محو شد ایروبیک ماند. ده سال تمام ورزشم ایروبیک بود
اوایل واقعا لذت می بردم و با جدیت هم پی گیری می کردم اما در این چند سال اخیر با روحیه ام سازگار
نبود آهنگ های تند و بلند با جیغ جیغ مربی و شمارش بچه ها آرامشم را برهم می زد شوخی
های بی مزه خانم ها با مربی, تعریف و تمجیدهای خاله زنکی و خیلی چیزهای دیگر آرام آرام این ورزش را از چشمم انداخت دیگر نه
تنها به چشمم ورزش شادی نبود که اینهمه همهمه و هیاهو؛ ذهن پرهیاهویم را
آرام که نمی کرد هیچ گیج و ویجم می کرد به ویژه که این اواخر مربی ای داشتم که فکر
می کرد زیادی بامزه و شوخ طبع است مثلا به حرکت های زمینی که می رسیدی اگر قرار
بود بیست و پنج تا از حرکتی بروی یکدفعه روی مثلا چهارده می موند بیست بار هم می
گفت چهارده بعد که کفر بچه ها در می آمد
ادامه می داد که پانزده, شانزده و..... یکبار همین مربی مرا صدا کرد و گفت تو چرا
اصلا حرف نمی زنی و با بچه ها گرم نمی گیری لبخند زدم و هیچی نگفتم اما تو دلم گفتم (در کل تو دلم زیاد جواب آدم ها را
می دهم) نه اومدم مهمونی نه اومدم که فَکَّم رو ورزش بدم اما چاره ای جز
سکوت و ادامه دادن نداشتم
یه مدت هم برای ایجاد تنوع ایروبیک را به اضافه
ی بدنسازی با دستگاه رفتم یک ساعت ونیم و گاهی نزدیک به دوساعت ورزشم طول می کشید اما به جای اینکه سرحال شوم جنازه می شدم و تا شب احساس خستگی وکوفتگی و بدن درد داشتم.
بعد از مدتی کم کم زمزمه پیلاتس شروع شد به محض اینکه شنیدم ورزشی جدید آمده است با ویژگی های خاص خودش تردید نکردم حتما هر چه بود از ایروبیک بهتر بود و ایروبیک را رها کردم حالا دیگر خانمی که ثبت نام می کرد می پرسید ایروبیک یا پیلاتس؟ من اما امیدوارم به مرور زمان ایروبیک هم حذف شود. نمی خواهم از تاریخچه پیلاتس بگویم و اینکه چگونه ورزشی است که با یک جستجوی ساده همه چیزش رو می شود فقط می خواهم تجربه شخصی ام را توصیف کنم به عنوان کسی که برای سلامتی سال هاست ورزش می کند و مربی های بسیاری دیده است
و اما بعد
جلسه اول کلاس تا پایان یک ساعت فکر می کردم داریم گرم می کنیم هنوز ورزش شروع نشده است اما با صدای مربی که روز خوبی داشته باشید و کف زدن بچه ها فهمیدم تمام شده است همه چیز آروم بود موسیقی، صدای مربی، خود مربی, حرکات و نرمش ها حتی وقتی یکی از بچه ها چوبش را با صدا روی زمین انداخت مربی تذکر داد که چوب هایتان را آرام روی مَت هایتان بگذارید آن قدر سکوت و آرامش هست که ناخودآگاه هیچ کس حرف نمی زند. هر چه بیشتر می گذرد تردید ندارم این همان ورزشی است که این سال ها در ذهنم به دنبالش بوده ام
این ورزش چهار سطح دارد که سطح یک و بالاترین آن کمربند قرمز است که همین باعث انگیزه بیشتر هم می شود. بعد از ورزش روی ابرها راه می روی و پر از انرژی هستی از شصت سالگی به بعد کج و معوج نیستی جسم و روحت را با هم از خواب بیدار می کند دراز و نشست هایت هر بار بیشتر از هشت عدد نیست با فواصل متفاوت اما هشت عدد! که همان را هم حتی مربی نمی شمارد تا نیمه هم بیشتر بلند نمی شوی اما تاثیرش از دراز و نشست های بدنسازی خیلی بیشتر است چون مهم تمرکز کردن است نه حتی تعداد حرکت ها. سن و سال هم ندارد در هر سنی می توانی شروع کنی کمر درد و پادرد و ناراحتی های زانو و شانه و ستون فقرات که بسیار هم در بین خانم ها شایع و رایج است مانعی برای این ورزش نیست که چه بسا مداومت در آن نارحتی های این چنینی را از بین می برد.
من هیچ وقت تجربه ی یوگارا نداشته ام اما وقتی کسی ازم می پرسه پیلاتس چیه می گم یوگا و یک چیزی هم بیشتر. ویژگی دیگری که دارد تمرکز روی هر قسمت بدن که هست قسمت های دیگر را باید ثابت نگه داری حرکات و شمارش بی حساب کتاب ندارد
حالا که کمربند سطح سه را هم گرفته ام گاهی اوقات در کلاس فکر می کنم اینقدر کلاس پیلاتس خلوت نبود که اگر مردم می دانستند و باز هم اگر می دانستند که پیلاتس چگونه ورزشی است
No comments:
Post a Comment