آنرا که خبر شد خبری باز نیامد

شهر تهران دارای آب و هوای متغیر و ناسالمی است. فراوانی ماشین‌های گوناگون متحرک و ثابت که با صرف نفت و بنزین خود اکسیژن هوا را گرفته و به گاز کربنیک تبدیل می‌نماید بر مسئله بدی آب و هوا افزوده است." جملات بالا متعلق به یادداشتی در روزنامه اطلاعات است که بیش از 53 سال پیش، یعنی در 28 آبان 1336 نگاشته شده است. نگرانی‌ای که 9 سال پس از آن منجر به برپایی نخستین سمینار بررسی آلودگی هوای تهران در 15 آذر 1345شد. منتها از آن سال تاکنون، ظاهراً هنوز دارند بررسی می‌کنند! نمی‌کنند؟

نوشته های بالا را در وبلاگ مهار بیابان زایی خواندم چندی قبل کتاب فکر آزادی را مطالعه می کردم خیلی برایم جالب بود که خیلی از دغدغه های روشنفکران قبل از مشروطه دغدغه ی روشنفکران امروز هم هست نه یک واو کم نه یک واو زیاد حتی خیلی جاها با همین عناوینی که امروز می شنویم درست است که با همه ی وجود خیلی چیزها را حس می کنیم و می فهمیم برای من اما این کتاب رفتن به عمق فاجعه بود نه فقط دیدن و شنیدن و حس کردن تصمیم داشتم نوشته ی مفصلی در این زمینه بنویسم اما وقتی قدمت معضل آلودگی هوا را هم دیدم نوشتنم نیامد یک جورهایی شدم آنرا که خبر شد خبری باز نیامد