این خانمی که کارش پاکسازی پوست است می گوید هفته ای دو بار دو قاشق شیر ترش شده را با مقدار کمی نمک به صورت ماسک بیست دقیقه روی پوستت بگذار و ادامه می دهد که کئلوپاترا برای پوستش تو شیر ترش و نمک می خوابیده است بی درنگ به فکر فرو می روم که بر فرض این هم که این حرف درست باشد الان کئولوپاترایی که شصت و نه سال پیش از میلاد مسیح زندگی می کرده است کجاست؟ پیش خودم فکر می کنم پوست اش که هیچی الان استخوان هایش هم نمانده است، نه اینکه بی خیال شیر ترش و نمک بشوم و ادا و اصول غیر عادی از خودم در بیاورم بی تردید آدم زنده زندگی می کند و همه هم سعی می کنند بر اساس جهان بینی خودشان بهترین نحوه زندگی کردن را برای خودشان طراحی کنند من اما هم زمان دوست دارم از نحوه زندگی کردنم فاصله بگیرم و هم زمان که شیر ترش و نمک استفاده می کنم به یاد خودم بیاورم که  ماندنی ها چیزهایی هستند شبیه شعرهای حافظ، حافظی که پوست و استخوان او هم شبیه کئلوپاترا پودر شده است اما از پس سده ها می آید کنار تنهایی ات می نشیند و آرام ات می کند.  دوست دارم در تمام این بیست دقیقه و همه ی زمان های پس از آن به این فکر کنم چگونه می شود که بعضی آدم ها بی زمان می شوند.