كتاب پيكسي، از مجموعه داستان‌هاي استاندارد برنامه فلسفه براي كودكان(فبك) است كه براي كودكان پايان مقطع ابتدايي(چهارم تا ششم) مناسب است. اين داستان را  متيو ليپمن، بنيانگذار برنامه فلسفه براي كودكان، نوشته است اگرچه در اصل بايد گروهي از دانش‌آموزان در يك حلقۀ كندوكاو فلسفي بخوانند ودرباره اش بحث کنند اما به سبب جذابيت‌هاي خاص داستاني و اينكه شخصيت اصلي داستان، پيكسي، دختري در همان مقطع ابتدايي است كه كودكان به راحتي مي‌توانند با او هم‌ذات‌پنداري كنند، بنابراين خود كودك می تواند بخواند يا والدين او نيز مي‌توانند برایش بخوانند. اين داستان بر موضوع زبان و معنا و طبقه‌بندي متمركز است كه از دغدغه‌هاي خاص كودكان مخصوصاً در اين سنين است.اين داستان مانند ديگر داستان‌هاي برنامه فلسفه براي كودكان كه ليپمن نوشته است، فاقد عكس است چرا كه ليپمن معتقد بود عكس و نقاشي در اين‌گونه كتاب ها، خلاقيت كودكان را در مسير خاصي هدايت مي‌كند و راه را بر ايده‌ها و تصويرسازي‌هاي نو مي‌بندد. اين كتاب را دكتر يحيي قائدي و اسفنديار تيموري ترجمه کرده اند و دكتر روح الله كريمي ويراستاري کرده است و در 127 صفحه انتشارات پژوهشگاه علوم انساني و مطالعات فرهنگي به چاپ رسانده است.

بخشی از داستان کتاب

"حالا نوبت من است! مجبور شدم خیلی منتظر بمانم که دیگران داستان خود را تعریف کنند.

داستان را با گفتن اسمم شروع می کنم. اسم  من پیکسی است. پیکسی اسم واقعی من نیست. اسم واقعی من، اسمی است که پدر و مادرم انتخاب کرده اند. پیکسی اسمی است که من بر روی خودم گذاشته ام.

چند سالم است؟ درست هم سن شما هستم.

من می توانم پاهایم را از داخل هم رد کنم و روی زانوهایم راه بروم. پدرم می گوید طوری این کار را انجام می دهم که انگار از لاستیک درست شده ام. دیشب پاهایم را دور گردنم گذاشتم و روی دستانم حرکت کردم!

شما نمی توانید پاهایتان را ضرب‌در‌وار از داخل هم رد کنید و هم زمان آنها را دور گردنتان بگذارید! شاید یکی از این دو کار را بکنید، ولی هر دو را نمی توانید! چه کار دارید می کنید؟ بی جهت خودتان را به زحمت نیندازید."