ارسطو از سه نوع دوستی در اخلاق نیکوماخوس صبحت می‌کند، دوستی مبتنی بر لذت، دوستی مبنتی بر سود و منفعت و دوستی مبتنی بر فضیلت. دو نوع دوستی نخست با از میان رفتنِ لذت و منفعت از بین می‌رود و تا جایی پایدار است که در آن لذت و منفعت باشد اما دوستی مبتنی بر فضیلت (عقلانی و اخلاقی) پایدارترین نوع دوستی است. البته تعداد این نوع دوستی بسیار کم است. در دوستی مبتنی بر فضیلت نه اینکه لذت و سود و منفعت نباشد اما بر این دو متکی نیست، بلکه در دل این دوستی لذت بردن و منفعت هم وجود دارد حتی اگر دو طرف دوستی متوجه آن نباشند. آدم‌ها ممکن است دوستی‌های بسیاری را تجربه کنند اما تعداد دوستی‌های پایدارشان به انگشتان دست هم نرسد. این نوع تقسیم‌بندی را می‌توان به‌‌راحتی درباره‌ی  ازدواج‌های موفق و ناموفق هم به کار برد، که دیگر نیاز به توضیح ندارد که روابط، ممکن است مبتنی بر چه چیزهایی باشد که  روابط زن و شوهری را به مویی بند می‌کند. 

پ.ن: این ترم به لطف کلاس ارسطو و اصرار آقای مالک حسینی برای خواندن متن‌های ارسطو، تازه فهمیدم چقدر ارسطو خیلی بیشتر از آن چیزی که فکر می‌کردم، جدی گرفتنی است.