تکنیک نویسندگی در سیزده نهاده

یک. کسی که می خواهد دست به کار نوشتن اثر بزرگی شود، باید با خود مدارا کند، ووقتی سهم معین روزانه اش را نوشت و تمام کرد، تا آن جا که مانع کارش نشود، خوش بگذراند
دو.می توانی از نوشته هایت برای دیگران سخن بگویی، اما تا کتاب تمام نشده است، چیزی از آن را برای دیگران نخوان. هر خشنودی خاطری که از این طریق به دست آوری، از ضرباهنگ کارت می کاهد. اگر به این انضباط پای بند بمانی میل روبه افزون برای برقراریِ ارتباط، سرانجام تبدیل به نیروی محرکه یی برای پایان دادن به کار می شود
سه.در محیط کاری ات از میان حالی زندگی روزانه اجتناب کن. یک آرامش نسبی که همراه با سر و صداهای کسل کننده است، خفت بار است. از سوی دیگر، همراهی یک اتود یا سرو صدای اطراف، به اندازه ی شنیدن سکوت شب می تواند مفید واقع شود . اگرچنین سکوتی گوش درون را تیز می کند آن اولی در حکم سنگ محک طرز بیان است که به واسطه ی فراوانی اش حتا ناهنجارترین صداها را می پوشاند
چهار. از نوشت افزار هر چه پیش آمد خوش آمد استفاده نکن، پافشاری در استفاده از نوع معینی کاغذ، قلم و مرکب سودمند است. دنبال تجمل نباش اما وفور این ابزار شرط ضروری است
پنج. نگذار هیچ اندیشه یی از ذهنت به طور ناشناس بگذرد:ودر دفتر چه ی یادداشتت به همان جدیتی بنویس که ماموران امنیتی اسامی اتباع خارجی را ثبت می کنند
شش. قلمت باید از الهام دوری جوید تا با نیروی مغناطیسی آن را به سوی خود بکشد هر چقدر مآل اندیشانه تر، نوشتن چیزی را که به ذهنت رسیده است، به تاخیر بیندازی، پربارتر خودش را دراختیارت می گذارد. کلام، اندیشه را فتح می کند؛ اما نوشتن است که بر آن مسلط می شود
هفت. هیچ گاه به خاطر این که چیزی به ذهنت نرسیده است، از نوشتن دست نکش، حیثیت ادبی ایجاب می کند تنها در لحظه ای از پیش تعیین شده (وقت غذا، یا قرار ملاقات)یا در لحظه ی پایان کار نوشتن را کنار بگذاری
هشت. وقتی برای نوشتن الهام نمی رسد، وقتت را با پاک نویس کردن آن چه نوشته ای پر کن. این جوری شمت دوباره ی بیدار می شود
نه. هیچ روزی بدون نوشتن سطری نگذرد اما ممکن است هفته ها همین طور بگذرد
ده.هیچ کاری را که یک شب تا سپیده ی صبح رویش کار نکرده ای، تمام شده قلمداد نکن
یازده. خاتمه ی یک اثر را در اتاق کار همیشگی ات ننویس. شهامت لازم را آن جا نخواهی یافت
دوازده. مراحل نوشتن: اندیشه-سبک-نوشتار. ارزش پاک نویس کردن در این است که همه ی حواست را جمع زیبایی خط بکنی. اندیشه، الهام را از بین می برد، سبک، اندیشه را مهار می کند؛ و نوشتار سبک را به نتیجه می رساند
سیزده. اثر، صورتک مرگ برای طرح ذهنی است

منبع:بنیامین، والتر، خیابان یک طرفه، برگردان حمید فرازنده، تهران، مرکز1380صص31-30