بسیار شد بلای تو ، این نیز بگذرد

خدایا یک سوال: چه هورمونی در بدن من قرار داده‌ای که با ترشح آن می‌توانم رفتارهای توهین‌آمیز، سنگدلانه و عذاب‌آور و البته قیافه‌های عبوس و اخم و چشم غره‌های  کارمندان کانون زبان ایران واحد وصال را صبورانه تاب بیاورم؟ تازه وقتی صبح اولین شنبه‌ات را بعد از یکماه تعطیلات با آنها شروع می‌کنی معلوم است که تا شب انگار ابر و باد و مه و خورشید و فلک همه در کارند که یک جورهایی به غفلت  و گاه آگاه در ادامه‌ی رفتارهای نامهربان کارمندان کانون، دیگری‌ها هم نامهربان باشند. «این نیز بگذرد» معجزه‌ای است که همین الان دارم با چای عصرم سر می‌کشم.
پست مرتبط با کانون زبان: آدم‌ها همان‌اند که می‌نمایند

شنبه شانزدهم فروردین نود و سه