خط ویژه اولین فیلم سینمایی در سال جدید بود که امروز غروب رفتم. سال که شروع می‌شود ماه اول را انگار در این عالم نیستم یک جورهایی گیجم بعد کم‌کم وصل می‌شوم به روزهای آخر اسفند و یادم می‌افتد که کجا ایستاده بودم که عید شد و از همان جا ادامه می‌دهم تا به خودم بیایم روزهای آخر فروردین است. آهسته‌آهسته دارم حال‌و‌هوای نود و سه را درک می‌کنم تازه دارم می‌فهمم چه روزهایی می‌توانم بروم سینما چه کتاب‌هایی باید بخوانم سال‌‌ام چه رنگی است دوست دارم چه کسانی را ببینم. وقتی ساعت کانون از شش به چهار تغییر کرده است یعنی یادم باشد که می‌توانم اول بروم کلاس بعد سینما و کافه و پیاده‌روی و دیدن دوستان و می‌توانم این غروب‌های وصل به کلاس را برای خودم باشم.  در سال تازه هم برای اینکه گذر زمان  شوکه‌ام نکند به جای اینکه تقویم اتاقم روی تاریخ همان روز باشد و تا چشم بر هم بزنم سه چهار روزی از آن گذشته باشد تقویم را می‌گذارم روی تاریخ سه چهار روز بعد از این روزی که در آن هستم هر وقت چشم بر هم می‌زنم و بر‌می‌گردم تقویم با روزم هماهنگ است...