رها کردن یا رها نکردن مسئله این است

کسی را که دوست داری رهایش کن اگر برگشت ازآن توست و اگر برنگشت از اول ازآن تو نبوده است

شکسپیر

بی تردید این جمله به عنوانپیامک دست کم یکبار برایتان آمده است برای من که در ماه دست کم سه چهار بار می آید چند روز پیشهم ایمیلی داشتم که در موضوع نوشته بود اگر کسی را دوست داری..... آه کشیدم که تکرار مکررات اما وقتی ایمیل را باز کردم طنز ماجرا بود برای نمونه نوشته بود

دانشجوی زیست شناسی : اگر كسی را دوست داری ، به حال خود رهایش كن ... او تكامل خواهد یافت
دانشجوی آمار : اگر كسی را دوست داری ، به حال خود رهایش كن ... اگر دوستت داشته باشد ، احتمال برگشتنش زیاد است و اگرنه احتمال ایجاد یك رابطه مجدد غیر ممكن است
دانشجوی حسابداری : اگر كسی را دوست داری ، به حال خود رهایش كن ... اگر برگشت، رسید انبار صادر كن و اگر نه ، برایش اعلامیه بدهكار بفرست
دانشجوی ریاضی : اگر كسی را دوست داری ، به حال خود رهایش كن ... اگر برگشت ،طبق قانون 2=1+1 عمل كرده و اگر نه در عدد صفر ضربش كن
دانشجوی كامپیوتر : اگر كسی را دوست داری ، به حال خود رهایش كن ... اگر برگشت، از دستور كپی - پیست استفاده كن و اگر نه بهتر است كه دیلیت اش كنی

و همین طور الی آخر

نمی دانم این جمله واقعا ازشکسپیر است یا نه هر چه هست جمله ی عالمانه ای نیست در بهترین حالت ممکن است به کار عشق های یکطرفه بیاید وگرنه وقتی علاقه دو طرفه باشد و از اساس مشکلی نداشته باشد چه حاجت به این جینگولک بازی ها وقتی یک جای کار از نخست بلنگد یا رها می شوی یا رها می کنی در غیر این صورت رابطه درگذر زمان مثل ماهی سر می خورد و پیش می رود خودش خودش را پیش می برد هر یک از ما چقدر عمر مفید داریم که بخشی را هزینه ی رسیدن بخشی را هم هزینه ی رها کردن کنیم و اگر زمان داشتیم بخشی را منتظر اینکه ببینیم آیا از آن ما هست یا نیست اولین بار که این جمله را خواندم به نظرم ابلهانه آمد فکرش را بکنید دو طرف ماجرا بخواهند چنین کنند چه زمانی معلوم می شود که چه کسی از آن چه کسی است؟واقعیت چیز دیگری را می گوید

اگر کسی را واقعی دوست داری رهایش نکن چون از روز نخست هم از آن تو بوده است وگرنه دوستش نداشتی